Ophaaldag camper in Tappan

De pick your camper up day van de twee J's.

Vanmorgen heel vroeg opgestaan zodat we met een taxi naar het ophaaladres Hiltonhotel bij Newark airport.
De taxi-driver wist niet waar dit hotel lag en na wat geharrewar zijn we er toch gekomen. Ontbeten in de lobby en om half acht stond er een nieuwe taxi klaar om ons naar Tappan te brengen (circa 1 uur rijden). De taxichauffeur had eerst stretchlimo's gereden en reed nu in een oude opgevoerde ex-politieauto; dus dat ging wel vlot. Via de tolweg langs het nieuwe Yankee-stadion, langs en over de Hudsonrivier met zijn everglades, meren, havens, bossen en industrieterreinen naar Tappan voor onze nieuwe camper. Eerst uitleg hoe alles werkte: inclusief tv, dvd, magnetron, koelkast, diepvries, douche, toilet, twee mountianbikes, kookplaat en afwasmachine (dit laatste is niet waar). Na wat info over tanken, rijden, hoogte, breedte en lengte enzo konden we de camper inladen en onze reis beginnen.
Ons eerste doel was om naar Cape Cod te rijden maar hier zullen we twee dagen over 550 km doen; we hebben immers vakantie.
De Tomtom ingesteld op het Walker Island Campground bij het stadje Chester in de buurt van Springfield, Massachusetts.
En als je denkt dat dit langs de kust ligt heb je het mis: het ligt tachtig km landinwaarts langs de W9.
Het grootste deel zijn we langs de Hudsonrivier met zij vele verbredingen en meren richting Albany gereden.
Op deze weg liggen diverse militaire kerkhoven en ook veel opleidingsplaatsen van militairen oa Westpoint en Fort Montgomery.
Onderweg moet je goed opletten met al die schoolbussen; iedereen wordt thuis opgehaald en weer teruggebracht en pasop als je een bus hindert!
Onderweg bijna allemaal houten huizen op glooiende heuvels en zelfs kleine bergen. In de winter kun je hier skieen en snowboarden.
De wegen zijn door de winterse omstandigheden veelal behoorlijk slecht, maar met zo'n amerikaanse bak valt het wel mee.
Onderweg nog wat eten bijeen gescharrelt in een kleine market en gestopt bij de Mac om vlug wat te eten (Joris eet alles op wat er bij mij niet meer in ken en heeft dan nog honger) en daarna verder met Joris achter het stuur. Een prima chauffeur die al gauw gewend was aan deze camper en over de highway reed of hij dit al jaren deed. Het laatste stuk heb ik weer gereden en ik had de pech dat er na zo,n paar snikhete dagen (meer als dertig graden en benauwd) een hels onweer losbrak met donder en bliksem en stortregens. Dat was even niet leuk op de weg.
We hebben een paar keer moeten wachten of om moeten rijden omdat er bomen, takken electriciteitspalen met draden dwars over de weg lagen.
Wel sensatie met brandweerwagens, loeiende politiesirenes en brullende kettingzagen.
Even na vijf uur waren we beland op de camping. Er was niemand aanwezigen er hing een briefje: Zet je wagen maar op een open plek en we zien wel. Later iemand gevonden om te betalen en wat info over de camping. Nog vlugjes wat gegeten en vroeg naar bed.
Morgen via de tolweg verder naar Cape Cod.

Groetjes de twee J's.