Back in the USA

Back in the USA.

Gisterenavond (dinsdag) waren we behoorlijk laat terug van de watervallen en zijn toen vrij vlug onder zeil gegaan. Joris had tegen de avond een zak stookhout gehaald en zouden dan 's avonds nog lekker bij het kampvuur een pilsje pakken.

'S morgens hebben we de zak stookhout maar achter in de bergruimte gegooid. Er kwamen nog wel meer avonden om bij het houtvuur te zitten. We hebben eerst Irma weer teruggebracht naar Embro en zijn daarna teruggereden om via Buffalo de grens naar de USA over te steken. De grens ligt in het midden van de rivier die naar de watervallen loopt en na de rivier is de Amerikaanse grenspost.

Voordat we de grens overstaken hebben we eerst nog gegeten in een chauffeursrestaurant en daar onze laatste Canadese dollars achtergelaten bij het tankstation. van te voren zei men al dat je voor deze grenspost best wel eens moest wachten, omdat men iedereen goed controleerde.

Wij stonden eigenlijk al vrij vlot voor de douanebeambte en terwijl deze mij van alles vroeg wat we kwamen doen, hoe lang we bleven, waar we geweest waren en wat we bijhadden en meer van dat, liep een andere grensman naar achteren en vroeg Joris om de bergruimte open te maken. Ik had intussen al op mijn donder gehad omdat ik een halve paprika illigaal aan het invoeren was, maar dat zagen ze trough the fingers.
Maar achterin lag die zak brandhout.De camper moest aan de kant gezet worden. Wij moesten naar de office, kwartier wachten en er werden een hoop papieren ingevuld. Blijkbaar kunnen daar beestjes in zitten die de amerikaanse bossen aantasten en de canadese niet. Intussen moesten wij in de folders kijken wat er allemaal kon gebeuren als zo'n beestje over de grens kon komen. Wij zagen ons al rondlopen in zo'n oranje pak met handboeien om in een amerikaanse gevangenis.

Gelukkig viel dit mee. We werden begeleidt naar de weg en moesten over de brug terug naar Canada door de wat vlottere Canadese grenspost en in het dorp een stukje verder de zak brandhout dumpen en weer terug over de brug weer aansluiten bij de Amerikaanse grenspost en weer wachten op onze beurt.

Komen we weer bij een andere douanebeambte terecht en deze begint die vragen ook weer te stellen. gelukkig kon ik die vertellen dat we het brandhout kwijt waren en mochten we toch de USA in.

Door dit gedoe waren we anderhalf uur op ons schema gaan achterlopen en besloten om naar Franklin op de Triple R Campground te rijden en morgen de rest van de afstand naar Harrisburg te overbruggen.
Moe en voldaan zijn we daar dan ook op tijd gaan slapen.

De twee J's.